Suzanne Lenselink, geboren in 1981.
Al sinds ik een klein meisje was, echt een paardenmeisje.
Nadat ik voor het eerst op een pony had gezeten was het raak…
Als mijn ouders mij kwijt waren, zat ik aan het einde van de straat bij de plaatselijke manege te kijken naar mensen die aan het rijden waren.
Ik kon mijn geluk niet op, als ik dan ook even het paard mocht aaien of er zelfs op mocht zitten!
Op 11 jarige leeftijd mocht ik lid worden van de ponyclub en daarna volgden verzorgpony’s en later ook paarden.
Uiteindelijk heb ik zelf enkele eigen paarden en pony’s gehad.
Op een gegeven moment heb ik het geluk gehad mijn eerste eigen paard te kunnen kopen.
In de jaren die volgden heb ik meerdere paarden in mijn bezit mogen hebben.
Wedstrijden zijn aan mij niet besteed, samen doorbrengen en genieten wel!
Samen met een paard op stap, de bossen van de Veluwezoom in, zowel onder het zadel als wandelend.
Daarnaast vind ik het inspirerend om dressuurmatig bezig te zijn, evenals horsemanship of gewoon, “ samen- zijn”.
Op dit moment ben ik de trotse eigenaresse van een jonge ruin, met wie ik nog heel veel mooie avonturen hoop te mogen beleven.
Een jaar of 5 geleden begon het te kriebelen dat ik ‘iets’met paarden wilde doen. Dat wilde ik al toen ik nog op de middelbare school zat, maar het pad liep wat anders. Nu besloot ik mijn hart te gaan volgen.
Inmiddels heb ik diverse opleidingen en cursussen gevolgd en kan ik doen wat ik het liefste doe: vanuit mijn liefde voor de paarden helpen om hen mentaal en fysiek zo prettig als kan, in hun vel te krijgen.
Omdat ik verscheidene behandelingen kan combineren, krijgt elk paard een behandeling op maat.
Ik vind het belangrijk om altijd respectvol, liefdevol en met zachtheid met het paard om te gaan dat ik behandel. Ik wil het sámen met het paard doen, want zonder meewerkendheid en ontspanning van het paard heeft een behandeling minder impact.
Dankzij de leermeesters, de voor mij belangrijke dieren in mijn leven, zou ik niet zo gedreven zijn geweest, als ik nu ben.
Zij hebben mij waar nodig geleerd om verder te kijken, om naar mijn intuïtie te luisteren en om niet op te geven. Ze leerden mij om mijn hart te volgen, gaven mij inspiratie, en hebben zo allemaal hun waardevolle inbreng gehad.
